Je krijgt positieve feedback als de onderactivatie vermindert.

Neurofeedback wordt niet alleen toegepast bij patiënten, je kunt bijvoorbeeld ook je concentratie verbeteren. Algemeen kan gesteld worden dat het verminderen van langzame hersengolven door neurofeedback leidt tot verbeterde aandacht en geheugenfunctie. Met name het onderdrukken van theta-golven heeft een verbeterde alertheid tot gevolg. Met alertheid wordt dan meestal de hoeveelheid informatie bedoeld die de hersenen kunnen verwerken.

Behalve een optimale alertheid is het voor de hersenen ook belangrijk om te kunnen focussen. Van alle informatie die binnenkomt bij de hersenen wordt slechts een deel bewust verwerkt. Dit deel wordt gedurende een bepaalde tijd vastgehouden door selectieve aandacht, ook wel concentratie genoemd. Uit QEEG-onderzoeken blijkt deze concentratie samen te hangen met beta-golven. Wanneer beta-golven worden verhoogd door neurofeedback blijkt dit ook te resulteren in verbeterde concentratie. We trainen dus eerst de alertheid zodat het brein goed stationair draait en vervolgens de selectieve aandacht. In het gratis lesboek staat de gelaagdheid van de piramide van cognitieve functies uitgelegd. Download: Neurofeedback als behandelmethodiek.

Neurofeedback bij concentratieproblemen

In rust meet je bij mensen met concentratieproblemen vaak onderactivatie frontaal in het brein. De cliënt krijgt positieve feedback als de onderactivatie vermindert. Het behandeldoel is het inhiberen (verlagen) van de theta-golven. Dit verbetert de alertheid.

Een tweede behandeldoel stimuleert de beta-golven. Dit verbetert de selectieve aandacht. Een gemiddeld traject om concentratieproblemen te verminderen duurt 60 sessies waarvan 40 x theta inhiberen (verlagen) en 20x beta stimuleren.

Attentie: de informatie op deze site heeft een algemeen karakter en is daarom niet altijd toepasbaar voor individuele specifieke situaties.De QEEG -meting in combinatie met de primaire klacht bepalen uiteindelijk het behandeldoel.

Neurofeedback en concentratieproblemen

Uitleg selectieve aandacht (concentratie)

Bij concentratie laten je hersenen kleine, snelle golfjes zien in het EEG. Dit zijn beta-golven. Bekijk het groene brein in onderstaand figuur. Dit betekent dat er specifieke informatie wordt verwerkt. Net als een zaklamp die schijnt op een klein gedeelte van alle informatie die je kunt waarnemen.

Voor beta-golven moet het brein als het ware opschakelen naar een hogere versnelling. Bij mensen met concentratieproblemen zien we vaak geen verhoging van de hersenactivatie tijdens het uitvoeren van een (reken)taak. Meer informatie in het gratis boek: Neurofeedback als behandelmethodiek.

Concentratie (selectieve aandacht) vraagt om beta-golven.

 

 

Alle lesstof en protocollen in de Brainmarker zijn gebaseerd op wetenschappelijke studies en reviews. Bekijk de literatuurlijst.

In rust meet je bij mensen met een hoge prikkelverwerking (HSP) vaak onderactivatie frontaal in het brein (paars). De cliënt krijgt positieve feedback als de onderactivatie vermindert. Een gemiddeld traject om inhibitie-klachten te reduceren duurt 40 sessies.

Attentie: de informatie op deze site heeft een algemeen karakter en is daarom niet altijd toepasbaar voor individuele specifieke situaties.De QEEG -meting in combinatie met de primaire klacht bepalen uiteindelijk het behandeldoel.

Stress

Langdurige overprikkeling kan op den duur stress of angst veroorzaken. Dan zie je overactivatie in het brein (rood). De cliënt traint eerst deze overactivatie (high beta) naar beneden. Want we willen altijd eerst het brein gezond trainen. Daarna traint de cliënt de theta-golven omlaag om in de toekomst beter bestand te zijn tegen externe prikkels. Het brein wordt dan adaptiever.

Attentie: de informatie op deze site heeft een algemeen karakter en is daarom niet altijd toepasbaar voor individuele specifieke situaties. De QEEG -meting in combinatie met de primaire klacht bepalen uiteindelijk het behandeldoel.

Spiegelen van gedrag

We zien in het brein dat mensen met de diagnose ASS (autisme) niet altijd het gedrag van andere mensen goed kunnen interpeteren. Diverse onderzoeken tonen aan dat zenuwcellen anders met elkaar verbonden zijn. Bij het uitvoeren van bewegingen worden de motorische gebieden in de hersenen geactiveerd, wat ook goed te zien is in een QEEG-meting. Uit onderzoek blijkt dat dezelfde gebieden ook worden geactiveerd als een gezond persoon iemand anders ziet bewegen. Dit heeft te maken met herkenning: de hersenen herkennen de bewegingen van iemand anders en bewegen als het ware mee in gedachte. De golven in het EEG die veranderen bij het uitvoeren of observeren van bewegingen worden mu-golven genoemd. In de volksmond spiegelneuronen. Ze zien er uit als kattenoortjes op de alfagolven (zie afbeelding). Bij beweging of bij het zien van beweging, verdwijnen de ‘kattenoortjes’ en krijgt de alfagolf zijn sinusvorm terug. Bij mensen met ASS verdwijnen de ‘kattenoortjes’ bij eigen beweging, maar bij het zien van beweging verminderen de mu-golven niet in de motorische gebieden in de hersenen.

Verminderde mu-daling bij observatie van motoriek is de belangrijkste QEEG-marker van autisme.

Met neurofeedback behandelen we geen ADHD, maar verminderen ADHD-klachten als onoplettendheid, impulsiviteit en/of hypergedrag. Het neurofeedbackprotocol bij ADHD is gericht op het verlagen van de onderactivatie in het brein. Dit klinkt tegenstrijdig bij druk gedrag, maar hierdoor gaat het brein beter stationair draaien. Dit zorgt voor een betere remming van gedrag (vermindering van impulsiviteit), een snellere en nauwkeurigere reactie op externe prikkels en een verbeterde concentratie.

Neurofeedback bij ADHD

In rust meet je bij mensen met ADHD type 3 vaak onder- en overactivatie frontaal in het brein. Deze mensen krijgen tijdens het trainen, positieve feedback als de onderactivatie vermindert. Het behandeldoel is het inhiberen (verlagen) van de theta-golven. Een gemiddeld traject om ADHD-klachten te reduceren duurt 40 sessies.

Attentie: de informatie op deze site heeft een algemeen karakter en is daarom niet altijd toepasbaar voor individuele specifieke situaties.De QEEG -meting in combinatie met de primaire klacht bepalen uiteindelijk het behandeldoel.

Drie types ADHD in een EEG

Bij mensen met de diagnose ADHD zie je een vertraging en/of versnelling van de breinactivatie. Je kunt dus drie verschillende types ADHD onderscheiden met een EEG-meting.

Mensen met de diagnose ADHD type 1 overwegend onoplettend (voorheen ADD) hebben vooral last van aandachtsproblematiek zonder zichtbare hyperactiviteit. Vaak spreken ze wel over een vol en druk hoofd. Deze mensen blijken vooral een verhoging van langzame golven te hebben in het brein. Het brein schakelt niet naar een hogere versnelling wanneer dit nodig is, bijvoorbeeld bij opdrachten op school of op het werk. Dit veroorzaakt onoplettendheid (concentratieproblemen). Aangezien de hyperactiviteit niet of nauwelijks aanwezig is, is deze problematiek moeilijker te herkennen. Vaak wordt er pas contact gezocht met een hulpverlener als de schoolprestaties slechter worden.

Daarnaast heeft deze groep mensen vaak last van inhibitieproblemen (externe prikkelverwerking/HSP), wat langdurige stress en/of een angststoornis kan veroorzaken. Meer informatie over HSP.

Drie types ADHD in een QEEG

Je kunt drie verschillende types ADHD onderscheiden met een EEG-meting. In de DSM-V heet ADD nu ADHD type 1 overwegend onoplettend.

• ADHD type 1: overwegend onoplettend (onderactivatie) = ADD
• ADHD type 2: hypergedrag en/of impulsief (overactivatie)
• ADHD type 3 com: onoplettend en hyper / impulsief (zowel onderactivatie als overactivatie)

3 types ADHD in QEEG

Klachtenlijst bij ADD: overwegend onoplettend

1. Slaagt er vaak niet in voldoende aandacht te geven aan details, of maakt achteloos fouten in schoolwerk, op het werk of gedurende andere activiteiten (kijkt bijvoorbeeld over details heen of mist deze; levert slordig werk af).
2. Heeft vaak moeite om aandacht bij taken of spelactiviteiten te houden (heeft bijvoorbeeld problemen om geconcentreerd te blijven tijdens een les of gesprek, of bij het lezen van een lange tekst).
3. Lijkt vaak niet te luisteren als hij of zij direct wordt aangesproken (lijkt bijvoorbeeld afwezig, zelfs als er geen duidelijke afleiding is).
4. Volgt vaak aanwijzingen niet op en slaagt er dikwijls niet in om schoolwerk, karweitjes of taken op het werk af te maken (begint bijvoorbeeld wel aan een taak, maar raakt al snel afgeleid).
5. Heeft vaak moeite met het organiseren van taken en activiteiten (heeft bijvoorbeeld moeite om een reeks taken achter elkaar af te maken; vindt het lastig om benodigdheden en eigendommen op hun plek op te bergen; het werk is slordig en wanordelijk; heeft moeite met tijdsindeling; haalt deadlines niet).
6. Vermijdt vaak om, heeft een afkeer van, of is onwillig om zich bezig te houden met taken die een langdurige geestelijke inspanning vereisen (bijvoorbeeld schoolopdrachten of huiswerk; bij adolescenten en volwassenen: een rapport opstellen, formulieren invullen, of lange artikelen doornemen).
7. Raakt vaak dingen kwijt die nodig zijn voor taken of activiteiten (bijvoorbeeld materiaal voor school, potloden, boeken, gereedschap, portemonnee, sleutels, papieren, bril, mobiele telefoon).
8. Wordt gemakkelijk afgeleid door uitwendige prikkels (bij oudere adolescenten en volwassenen kan het gaan om gedachten aan iets anders).
9. Is vaak vergeetachtig tijdens dagelijkse bezigheden (bijvoorbeeld bij karweitjes, boodschappen doen; bij oudere adolescenten en volwassenen bijvoorbeeld terugbellen, rekeningen betalen, afspraken nakomen).

Attentie: de informatie op deze site heeft een algemeen karakter en is daarom niet altijd toepasbaar voor individuele specifieke situaties.De QEEG -meting in combinatie met de primaire klacht bepalen uiteindelijk het behandeldoel.

Drie types ADHD in een QEEG

Je kunt drie verschillende types ADHD onderscheiden met een EEG-meting.

• ADHD type 1: onoplettend (onderactivatie) = ADD
• ADHD type 2: hypergedrag en/of impulsief (overactivatie)
• ADHD type 3 com: onoplettend en hyper / impulsief (zowel onderactivatie als overactivatie)

Klachten bij ADHD: hyperactiviteit en/of impulsiviteit

1. Beweegt vaak onrustig met handen of voeten, of draait in zijn of haar stoel.
2. Staat vaak op in situaties waarin verwacht wordt dat je op je plaats blijft zitten (staat bijvoorbeeld op van zijn of haar plek in de klas, op kantoor of op een andere werkplek, of in andere situaties waarin je op je plaats moet blijven zitten).
3. Rent vaak rond of klimt overal op in situaties waarin dit ongepast is. (NB Bij adolescenten of volwassenen kan dit beperkt zijn tot gevoelens van rusteloosheid.)
4. Kan moeilijk rustig spelen of zich bezighouden met ontspannende activiteiten.
5. Is vaak ‘in de weer’ of ‘draaft maar door’ (is bijvoorbeeld niet in staat om lang stil te zitten, of voelt zich daarbij ongemakkelijk, zoals in een restaurant, tijdens een vergadering; anderen kunnen de betrokkene onrustig of moeilijk bij te houden vinden).
6. Praat vaak excessief veel.
7. Gooit het antwoord er vaak al uit voordat een vraag afgemaakt is (maakt bijvoorbeeld de zinnen van anderen af; kan niet op zijn of haar beurt wachten tijdens een gesprek).
8. Heeft vaak moeite op zijn of haar beurt te wachten (bijvoorbeeld wachten in een rij).
9. Stoort vaak anderen of dringt zich op (mengt zich bijvoorbeeld zomaar in gesprekken, spelletjes of activiteiten; gebruikt ongevraagd en zonder toestemming te verkrijgen de spullen van een ander; bij adolescenten en volwassenen: dringt zich op bij activiteiten van anderen of neemt deze over).

Neuro-academy: opleiding voor ADHD coaches

Begeleid je jongeren en/of volwassenen met ADHD en wil je een stapje verder gaan dan de geijkte coachingstechnieken, dan is de vierdaagse opleiding neurofeedback interessant voor jou. Je kunt namelijk drie typen ADHD onderscheiden in een EEG-meting en daar de coaching op afstemmen. Meer informatie.